Σε αυτές τις δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σαν ανθρώπινο σύνολο, τέθηκαν διάφορα ερωτήματα έναντι στην συμπεριφορά και στάση που ενδείκνυται να κρατήσουμε.
Οι συνθήκες απομόνωσης, αν και φέρνουν κοντά τον άνθρωπο στην αναγνώριση των δυνατοτήτων του μέσω άσκησης της πνευματικής δύναμης, ελλοχεύουν τον κίνδυνο της απομόνωσης του από τον συνάνθρωπο και από τις δυνάμεις του σύμπαντος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ρηχή πίστη ότι μπορεί κάποιος να φτάσει στην Αφύπνιση. Πρέπει να τονιστεί ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο υπό αυτές τις συνθήκες, σε αντίθεση με αυτά που πολλοί πιστεύουν.
Όμως, δεν θα έπρεπε να θεωρούμε τον εγκλεισμό ως ένα εμπόδιο για την επανένωσή μας, και τελικά ενίσχυση της αδελφοσύνης με το σύμπαν, αλλά να τον δούμε με την πραγματική του υπόσταση – μια θρησκευτική τελετή.
Η θρησκεία της Αφύπνισης, στέκεται μαζί με την επιστήμη, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες θρησκείες, και προτρέπει τους ακολούθους της να οδεύσουν στην σωστή διαδρομή, την διαδρομή που έστρωσε ο άνθρωπος για τον άνθρωπο. Ο Εγκλεισμός είναι μια κατάσταση που μπορεί να αποβεί χρήσιμη τόσο στο κοινωνικό σύνολο όσο και στον άνθρωπο ως ψυχοσωματική ενότητα.
Η θρησκεία της Αφύπνισης έχει πάρει στάση απέναντι στον Εγκλεισμό από την απαρχή της κρίσης. Σε τέτοιους καιρούς αμφιβολίας, καλείται να υπενθυμίσει την θέση της απέναντι στα γεγονότα της επικαιρότητας. Ο Εγκλεισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και τελείται ως θρησκευτική λειτουργία. Η θρησκεία της Αφύπνισης δεν εξυμνεί υποτιθέμενες πατρικές φιγούρες ως «σωτήρες», αλλά βασίζεται στην επιστήμη.
Ας γίνει αυτή η κρίση η τελευταία πράξη της κατάρρευσης του Δυτικού Πολιτισμού.